Pacjent cierpiący na rwę kulszową doświadcza najczęściej:
- bólu w okolicy lędźwiowo-krzyżowej, który promieniuje do pośladka i nogi (zwykle po tylnej i/lub bocznej powierzchni uda, do podudzia i stopy)
- sztywności w kręgosłupie (uczucia bardzo napiętych mięśni)
- ograniczenia ruchomości w kręgosłupie (zablokowanie kręgosłupa np. w zgięciu)
- ew. zaburzenia czucia w nodze
- ew. drętwienia, mrowienia w nodze
- ew. osłabienia mięśni nogi „chorej” (trudności z uniesieniem stopy, ze staniem na palcach)
Najczęstszą przyczyną rwy kulszowej jest dyskopatia kręgosłupa lędźwiowego. Do innych czynników drażniących nerw kulszowy zaliczyć możemy między innymi: zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa, stany zapalne, zmiany nowotworowe.
Zazwyczaj pacjent doznający ataku rwy kulszowej, próbuje leczyć się samodzielnie lub odwiedza lekarza pierwszego kontaktu ewentualnie specjalistę neurologa. W obu przypadkach leczenie sprowadza się do ograniczenia aktywności fizycznej oraz farmakoterapii w postaci leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych.
Trzeba mieć świadomość, że jest to leczenie niewystarczające. Odpoczynek oraz leki łagodzą lub znoszą dolegliwości bólowe, niestety nie leczą przyczyny i jest wielce prawdopodobne, że w niedalekiej przyszłości dojdzie do kolejnych incydentów. Źle leczona rwa kulszowa to ryzyko konieczności wykonania zabiegu operacyjnego.
Dlatego każdy pacjent z rwą kulszową w wywiadzie wymaga intensywnej rehabilitacji, dostosowanej oczywiście do stanu w jakim się aktualnie znajduje. Dobrym rozwiązaniem jest terapia manualna, prowadzona przez wykwalifikowanego fizjoterapeutę. Wizyta u terapeuty manualnego to korzyści płynące z rehabilitacji nakierowanej na przyczynę dolegliwości.
Przed rozpoczęciem leczenia, trzeba postawić odpowiednią diagnozę dlatego każdy dobry fizjoterapeuta przeprowadza wnikliwy wywiad, pytając o rodzaj dolegliwości, ich lokalizację, czas trwania, okoliczności w jakich powstały, co je nasila a co przynosi ulgę itd.
Następnie powinno być wykonane dokładne badanie fizykalne, którego wyniki wraz z informacjami zebranymi podczas wywiadu dają pełny obraz kliniczny pacjenta.
Tylko taki sposób postępowania pozwala na dobór odpowiednich, skutecznych technik leczenia manualnego, minimalizując jednocześnie ryzyko przeoczenia poważnej patologii.
Jak już wcześniej napisałem najczęstszą przyczyną rwy kulszowej jest dyskopatia w odcinku lędźwiowym kręgosłupa. Przeciążone tkanki kręgosłupa wymagają „naprawy” oraz wsparcia ze strony tkanek mających na nie bezpośredni oraz pośredni wpływ.
Stosując zabiegi manualne należy zlikwidować towarzyszące zablokowania w stawach kręgosłupa, wzmocnić i przywrócić funkcję mięśni osłabionych, rozciągnąć mięśnie przykurczone, poprawić czucie postawy ciała. Niezbędny jest także instruktarz dotyczący przyjmowania prawidłowych pozycji, sposobu podnoszenia przedmiotów, możliwości uprawiania sportu itd.
Reasumując leczenie zachowawcze rwy kulszowej powinno być oparte na odpowiednio dobranej, indywidualnie do każdego pacjenta rehabilitacji.
Korzyści dla pacjenta:
- zmniejszenie bólu przy jednoczesnym zredukowaniu ilości przyjmowanych leków
- szybszy powrót do aktywności zawodowej
- zmniejszenie ryzyka nawrotów dolegliwości
- „ucieczka” przed leczeniem operacyjnym
