Aby rehabilitacja kręgosłupa mogła być skuteczna, powinno być spełnionych kilka ważnych czynników:
- trafne zdiagnozowanie przyczyn aktualnych dolegliwości i na tej podstawie dobór odpowiedniej formy terapii,
- prowadzona przez fizjoterapeutę kontrola efektów usprawniania,
- aktywny udział pacjenta w całym procesie rehabilitacji.
Niestety pewna grupa chorych zostaje poddana leczeniu operacyjnemu. Niezależnie od tego, czy zabieg był wykonany w trybie pilnym, czy też nie istnieje potrzeba skierowania pacjenta do gabinetu rehabilitacji, aby mógł rozpocząć rehabilitację pooperacyjną.
Nawroty dolegliwości bólowych kręgosłupa u pacjentów po operacji nie są czymś wyjątkowym. Przyczyn takiego stanu rzeczy zakładając, że interwencja neurochirurgiczna zakończyła się wynikiem pozytywnym, należy doszukiwać się właśnie w braku odpowiedniej rehabilitacji.
Zdarza się, że chorzy nawet po upływie kilku lat od zabiegu wciąż pamiętają o zakazie pochylania się, dźwigania przedmiotów oraz wykonywania gwałtownych ruchów tułowiem. Najprostsze czynności dnia codziennego odbywają się z pominięciem odcinka lędźwiowego kręgosłupa. Konsekwencją funkcjonowania ze „sztywnymi lędźwiami” jest przeciążenie tkanek kręgosłupa oraz miednicy, co w efekcie wywołuje dolegliwości bólowe.
Zadaniem rehabilitacji po operacji kręgosłupa lędźwiowego jest:
- likwidacja bólu i innych objawów,
- poprawa możliwości funkcjonalnych odcinka lędźwiowego kręgosłupa,
- nauka zasad ergonomii w życiu codziennym,
- przygotowanie pacjenta do bezpiecznego uprawiania sportu i rekreacji.
