Prawidłowa postawa charakteryzuje się symetrią, wyrównaniem posturalnym we wszystkich płaszczyznach (liniowe ustawienie segmentów ciała ), a także osiowym ustawieniem kończyn dolnych.
Dzieci z obniżonym podstawowym napięciem posturalnym, również osiągają dwunożną lokomocję, jednak zmuszone są do pracy w nieprawidłowych wzorcach motorycznych.
Nieco obniżone napięcie posturalne u dziecka generuje wzmożone napięcie na obwodzie – w dystalnych częściach ciała, a to z kolei utrudnia wykonywanie ruchów antygrawitacyjnych. Obserwacja takiego dziecka pozwala wychwycić następujące kompensacje w obrębie tułowia i kończyn dolnych :
- plecy okrągłe lub płaskie mające wpływ na powstawanie skolioz ,
- asymetrie tułowia,
- nadmierną rotację wewnętrzną w stawach biodrowych (chód „gołębi”),
- nadmierną rotację zewnętrzną w stawach biodrowych ( chód „ chaplinowski”),
- przeprosty w stawach kolanowych
- koślawe ustawienie kolan i stóp
Wcześniej u tych dzieci możemy zaobserwować :
- znaczne napięcie mięśni karku,
- silnie napięte mięśnie przykręgosłupowe ,
- wysokie ustawienie barków,
- unoszenie kkg .w rotacji wewnętrznej z zaciśniętymi dłońmi i nawróconymi przedramionami,
- znaczny opór w czasie ruchów biernych kończyn dolnych.
- dzieci szybko się pionizują jednak często chodzą na palcach,
- miednicę w przodopochyleniu.
U dzieci z niskim podstawowym napięciem posturalnym pojawiają się:
- trudności w podnoszeniu głowy podczas leżenia na brzuszku i/lub na plecach,
- często otwarte usta,
- niechęć do leżenia na brzuchu,
- brzuszek rozlany „żabi”,
- przebywanie w pozycji siedzącej z wykorzystaniem dużej płaszczyzny podparcia , z zaciskaniem palców stóp dla lepszej stabilizacji ,
- poruszanie się dziecka na pośladkach po podłodze,
- niechęć do czworakowania ,
- późno pojawiająca się gotowość do stania i stawiania pierwszych kroków,
Pojawienie się u dziecka w pierwszym roku życia w/w objawów owinno być dla rodziców sygnałem do umówienia wizyty konsultacyjnej u fizjoterapeuty, który specjalizuje się w rehabilitacji dzieci.
Dzieci w wielu wypadkach osiągają samodzielnie moment dwunożnej pionizacji i lokomocji. Jednak jeśli są to dzieci z nieco obniżonym lub obniżonym napięciem posturalnym , zmuszone są do wykorzystania wielu mechanizmów kompensacyjnych. Rozkład napięcia posturalnego który reprezentują przyczynia się do braku liniowego ustawienia segmentów ciała , czy osiowego ustawienia kończyn ,co jest przyczyną powstawania wad postawy.
Fizjoterapeuta ocenia nie tylko to czy dziecko osiąga kolejne etapy rozwoju ruchowego zgodnie z wiekiem kalendarzowym, lecz również analizuje sposób w jakim to robi. Innymi słowy rozwój oceniany jest zarówno pod względem ilościowym jak i jakościowym.
Im wcześniej rozpoczniemy terapię nieprawidłowego rozkładu napięcia posturalnego ,tym mniejsze ryzyko wytworzenia i późniejszego utrwalania mechanizmów kompensacyjnych, co z kolei ograniczy rozwój patologicznych wzorców posturalnych.
